Het verhaal van buurmans schoeisel

Eigenlijk wilde ik vandaag een stukje schrijven over het ideale vakantie gevoel in de romantische, sfeervolle classic kamer van Bed and Breakfast Casa Traca. Waar je heerlijk kan ontspannen en genieten in de ruime kamer in rustige tinten met zicht op de bergen rondom de vallei van Valbona en de Mont ‘Alto. Nu moeten jullie het doen met een foto want er gebeurd hier altijd wel iets wat de voorgenomen plannen in de war brengt. Vandaag gaat het over de schoen!

Wie past de schoen?

Tijdens het rustige en uitgebreide verse ontbijt wat de gasten van Casa Traca op hun gemak, genietend van de zon, zaten te eten kwam daar de schoen. Welke met een luid gelach werd begroet, in de bek van Geis het hek binnengebracht en demonstratief voor de deur neergelegd. Best een mooie schoen, weliswaar wat afgetrapt maar toch. Alleen één schoen heb je niet veel aan wat geldt voor zowel de rechtmatige eigenaar als voor ons.

Nu moet u weten dat wij het laatste huis van het dorp Valbona zijn en de honden dus zo het bos in kunnen lopen. Naast ons op zo’n 60 meter staat het huis van de buurman. Een Nederlandse buurman die woont en werkt in Granada en hier af en toe is. De honden lopen ook wel op zijn land want het is lastig aangeven waar de grens is voor ze. Nu komen ze eigenlijk nooit bij het huis zelf tenzij buurman thuis is. Buurman is nu thuis……………….. Geis zal toch niet?

Nee toch? Voordat we nu een soort assepoesterscenario hier krijgen “wie past de schoen” de buurman maar even een app gestuurd. “Buurman heb jij wellicht schoenen buiten staan en mis je er nu één?, Zo ja dan staat die nu hier!” Het antwoord van de buurman was een lachend gezichtje en een duim omhoog. Het bleek buurman’s werkschoen te zijn.

En Geis?

Geis is zich van kwaad bewust en maakt zich niet druk daar is het veel te mooi weer voor. Geis geniet van een welverdiend dutje voor niet uitgehaald kwattekwaad, zich voorbereidend op nieuw kattekwaad.